Η θεωρητική βάση για τη θεραπεία με λέιζερ της μελάγχρωσης του δέρματος και της ομορφιάς με λέιζερ είναι η θεωρία της «επιλεκτικής φωτοθερμόλυσης» που προτείνεται από τον Δρ Anderson RR.και Parrish JA.στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1983.
Η επιλεκτική φωτοθερμόλυση είναι η επιλεκτική απορρόφηση ενέργειας λέιζερ από ορισμένα συγκεκριμένα συστατικά του ιστού και η θερμότητα που παράγεται από τα θερμικά φαινόμενα καταστρέφει αυτά τα συγκεκριμένα συστατικά του ιστού.
Το ανοσοποιητικό και το μεταβολικό σύστημα του ίδιου του σώματος μπορούν να απορροφήσουν και να εξαλείψουν αυτά τα υπολείμματα των κατεστραμμένων ιστών για να επιτύχουν τον στόχο της θεραπείας μελαγχρωματικών ασθενειών.Εκπέμπει άμεσα ενέργεια λέιζερ για να συνθλίψει αποτελεσματικά το χρωμοφόρο του πάσχοντος ιστού.
Ένα μέρος του (επιδερμικού) χρωμοφόρου κατακερματίζεται και εκκρίνεται από την επιδερμίδα.Ένα μέρος του χρωμοφόρου (κάτω από την επιδερμίδα) διασπάται σε μικρά σωματίδια που μπορούν να καταπιαστούν από τα μακροφάγα.
Μετά την πέψη των φαγοκυττάρων, τελικά απεκκρίνεται μέσω της λεμφικής κυκλοφορίας και το χρωμοφόρο του πάσχοντος ιστού θα μειωθεί σταδιακά μέχρι να εξαφανιστεί, ενώ ο περιβάλλοντα φυσιολογικός ιστός δεν έχει υποστεί βλάβη.
Ώρα δημοσίευσης: 22 Ιουλίου 2022